در سال 1964، در حالی که در یک سفر کوتاه به پاریس، نویسنده آمریکایی و عاشق هنر جیمز لردر (Armie Hammer) توسط دوست خود، هنرمند مشهور جهان آلبرتو جیاکومتی (جفری راش) خواسته شده است که برای پرتره بنشیند. این فرایند، گیاکومتی لرد را تایید می کند، تنها چند روز طول می کشد. پروردگار موافق است که پر از اشتیاق و تحسین است. بنابراین نه تنها داستان دوستی بی نظیر آغاز می شود، بلکه از طریق چشم های خداوند، بینش زیبایی، سرخوردگی، عمیق بودن و گاه، هرج و مرج یك روند هنری دیده می شود. نقاشی نهایی یک پرتره از یک نابغه و یک دوستی بین دو مرد است که کاملا متفاوت هستند، اما به طور فزاینده ای از طریق یک عمل خلاقانه، همیشه در حال تکامل است. این یک فیلم است که نور را در خود فرایند هنری روشن می کند، به نوبه خود هیجان انگیز، خشمگین کننده و ناخوشایند، سوال می کند که آیا هدیه هنرمند عالی، برکت یا لعنت است.
In 1964, while on a short trip to Paris, the American writer and art-lover James Lord (Armie Hammer) is asked by his friend, the world-renowned artist Alberto Giacometti (Geoffrey Rush), to sit for a portrait. The process, Giacometti assures Lord, will take only a few days. Flattered and intrigued, Lord agrees. So begins not only the story of an offbeat friendship, but, seen through the eyes of Lord, an insight into the beauty, frustration, profundity and, at times, downright chaos of the artistic process. FINAL PORTRAIT is a portrait of a genius, and of a friendship between two men who are utterly different, yet increasingly bonded through a single, ever-evolving act of creativity. It is a film which shines a light on the artistic process itself, by turns exhilarating, exasperating and bewildering, questioning whether the gift of a great artist is a blessing or a curse.
